Zaterdag 30 augustus is het tijd voor het 6e weekend, we gaan naar de F. Om 07:45 haalt het ene stel het andere op. De vroege ophaaltijd impliceert een lange rit. En inderdaad we hebben een reis van één uur en 59 minuten voor de boeg. De organisator, of is het de organisatrice(?), verklapt dat we naar het ons nog onbekende Fluitenberg gaan. Voor dat we dit dorp bereiken gaan we eerst Emmen onveilig maken.
Eerst koffie
Rond 10.00 uur bereiken we parkeergarage Willinkplein, een moderne garage waar op dit vroege uur nog volop parkeergelegenheid voor handen is. Je loopt hier vandaan zo, door winkelcentrum De Weiert, richting het centrum van Emmen. Als we het winkelcentrum verlaten zien we op de hoek van de Matissepassage een Lunchroom genaamd Sisters. Alhoewel het terras al aardig vol zit besluiten wij binnen te gaan zitten. We bestellen bij één van de zusters diverse soorten koffie en natuurlijk nemen we er ook gebak bij. De koffie is prima en het gebak zelfs super lekker.
de Messias in een karretje
Na de koffie scheiden traditiegetrouw de wegen der mannen en vrouwen. De dames gaan op koopjesjacht en de heren gaan op zoek naar het plaatselijke gerstenat. Het is nog heerlijk weer dus schuiven zij aan op een terras met uitzicht op de plaatselijke Hema. Voor die Hema is een zich op Zweedse muilen voortbewegende heer bezig met het verfraaien van zijn scootmobiel. Het aanbrengen van een oranje zwaailicht op een stok aan zijn bejaardenskelter begint bij de twee mannen een bepaalde nieuwsgierigheid op te wekken.
Er worden twee Jopen besteld, niet typisch Emmens maar de serveerster zegt dat ze in dit etablissement geen lokale bieren schenken. Een gemiste kans maar men moet roeien met de riemen die men heeft. Jopen komt van origine uit Haarlem, hier 184 km vandaan! Evengoed smaakt het bier prima en worden er nog twee biertjes getapt. De man in het karretje blijkt over een gave te beschikken: binnen 1 minuut bewijst hij, aan een ieder die hem wil aanhoren, dat Jezus bestaat. Gedurende het nuttigen van de tweede ronde bier raken de twee ervan overtuigd dat ze de man de kans willen geven, 1 minuut is zo om, dachten ze!
Terwijl de dames Emmen afstruinen naar diverse snuisterijen en een tas, drinken de mannen de laatste slok bier weg en stappen kordaat op de scoot-man af. Hij begint een voortvarend betoog maar had niet verwacht dat zijn toehoorders enige kennis van zaken hadden met betrekking tot meerdere godsdiensten. Het lukte hem dan ook niet om binnen één minuut zijn klus te klaren. Het lukte hem sowieso niet. Na het relie-praatje wordt koers gezet richting het Rensenpark, het oude Noorder Dierenpark waar het Museum voor Tibetaanse kunst met een bezoek vereerd wordt.
Lunchen bij Galerie de Kamer
Inmiddels zijn de dames uit gewinkeld en hongerig van het slenteren door het bruisende Emmen. Het viertal vijftigers kiest Galerie de Kamer aan het Marktplein om de lunch te nuttigen. Omdat het nog steeds aangenaam is wordt er een plek op het grote terras gezocht. Er worden een maaltijdsalade zalm, een broodje brie, een omelet kaas en een maaltijdsalade carpaccio besteld. Alles prima verzorgd en goed van smaak. Na deze smakelijke lunch slentert het spul nog wat door Emmen om vervolgens richting de parkeergarage te gaan, de auto van stal te halen en de reis naar F te aanvaarden.
Dorp der scheidsrechters?
De chauffeur van vandaag meld dat het ongeveer een half uurtje rijden is naar Fluitenberg. Dit dorp heeft zo’n 490 inwoners en is de geboorteplaats van PvdA politicus Henk Knol, die overigens al sinds 1993 niet meer onder ons is en veldrijder Jens Dekker, die 5 jaar na het heengaan van Henk ter wereld kwam.
We rijden naar B&B Hertenhoef, een rustiek landgoed met 4 verschillende kamers. De organisatrice heeft de Herten Lodge en de Alpaca Lodge gereserveerd.
De dames hebben tijdens het shoppen besloten dat de heren op één kamer gaan en de dames de andere confisqueren. Nou hebben de heren in het verleden regelmatig in krappere ledikanten dan deze in de Alpaca Lodge gelegen. Het bed is riant en van uitstekende kwaliteit. De twee appartementen, ‘kamers’ doet geen recht aan deze ruimtes, zijn luxe ingericht met alles erop en eraan. Ze doen niet onder voor een gemiddelde 4-sterren hotelkamer. Voorzien van een bonen koffiemachine, flesjes water, prima bedden en gewoon helemaal af.
Vanuit beide vertrekken heb je een weids uitzicht over de groene velden. Verder vallen de vele dieren rondom de lodges op. Er lopen hertjes, Alpaca’s en een zooitje kippen die niet schromen om gezellig op het hek je van het terras te komen zitten. Beide appartementen hebben een terras waarvan dat van de Herten Lodge het comfortabelst is. Op dit terras werd dan ook de borrel ingezet. De organisatie had lekkere wijn en bijpassende versnaperingen geregeld en de temperatuur bleef maar aangenaam dus het was er heerlijk vertoeven.
Heerlijk eten
Vanaf het overnachtingsadres naar het restaurant waar het diner genuttigd ging worden was het een twintig minuten lopen. Niet de mooiste route maar dat mocht de pret niet drukken. De wandeling eindigde bij de Keuken van Arragon aan de Hoogevenseweg nummer 27. Hier schoven de vier aan voor een vier gangenmenu dat prima in elkaar stak. Van de amuses tot aan de digestieven was het allemaal werkelijk super lekker. Alle vier de vijftigers waren aangenaam verrast door de hoge kwaliteit van het gebodene. Dit hadden zij in deze ‘uithoek’ absoluut niet verwacht.
De volgende morgen
Om 08.30 zondagmorgen werd in de Hertenhoef het ontbijt gebracht. Twee enorme dienbladen vol met dranken en spijzen. Diverse soorten broodjes, gekookte eieren, sapjes, vers fruit, vele soorten beleg, iets dat nog het meest aan hangop deed denken en dan ook nog poffertjes. Alles uitstekend verzorgd en een prima begin van de dag. Na langdurig ontbeten te hebben werden de koffertjes gepakt, de auto weer volgeladen en de reis richting een mooi wandelgebied ingezet.
